Uygulamada gerek cezaların yetersiz kalması gerekse iş­çi ve işverenlerin ihtiyaçları nedeniyle Kanuna aykırı da olsa hafta tatili çalışmaları­nın ülkemizde yaygın bir uygulama alanı bulduğu bilinen bir gerçektir. Oysa haftanın 6 iş günü çalışan işçinin 7 nci gün dinlendirilmesi esastır. Bu durum iş sağlığı ve güvenliği açısından büyük önem taşımaktadır. Kanuna aykırı olmasına rağmen işçinin normal haftalık 45 saatlik iş süresini tamamladıktan sonra hafta tatili gününde de çalıştırması halinde, işçiye hafta tatili ücreti dışında %50 ar­tırımlı ücret ödenmelidir.

Başka bir deyişle, işçinin kendisine bir iş karşılığı olmaksızın ödenen bir gündelik hafta tatili ücretine ek olarak öden­mesi gere­ken %50 artırımlı bir buçuk gündelikle birlikte, toplam iki buçuk gündelik tutarında ücret ödenmesi gerekir. Çünkü, Kanun haftalık iş süresini aşan bu çalışmaları “fazla çalışma” kabul ettiğinden, ücretinin de %50 artı­rımlı ödenmesi gerekmektedir. Örneğin, günlük ücreti 300 TL olan işçi hafta tatili günü çalıştırılmışsa, 300+300+150= 750 TL ücrete hak kazanacaktır. Aynı işçi, hafta tatili günü 7,5 saatten fazla çalıştırılmışsa, aşan kısım için ayrıca fazla çalışma ücreti ödenmelidir. Örneğin haftanın yedi günü günde 9 saat çalışan işçi hafta tatili günü 7,5 saatten fazla çalıştırıldığı için 750 TL zamlı ücretin dışında ayrıca, 1,5 saat fazla çalışma ücretine de hak kazanabilecektir.

Öte yandan hafta tatilinde çalıştığının ispat külfeti işçiye [1] ; hafta içinde bir gün izin verildiğinin veya ücretinin ödendiğinin ispat külfeti işve­rene aittir [2].

Ulusal bayram ve genel tatil günlerinden birinin hafta tatili gününe rastlaması halinde, işçiye, bir günlük ücretin mi yoksa hem hafta tatili ücretinin hem de genel tatil günü ücretinin mi ödenmesi gerekeceği konusunda İş Kanunu’nda açık bir düzenleme bulunmamaktadır.

Yargıtay, ulusal bayram ve genel tatil günlerinden birinin “hafta tatiline” (örneğin Pazar gününe) “rastlaması” (geçişmesi, tedahül etmesi) ha­linde “sadece bir tatil günü ücretinin” verilmesi gerektiğini kabul etmiştir. Yargıtay’ın konuyla ilgili kararında, “Hafta tatili ve genel tatil günlerinin çakıştığı günlerde hafta tatili hesabı yapılmalıdır. Bilirkişi raporu bu açıdan­ denetime elverişli değildir. Örneğin, 19 Mayıs 2013 bayram tatili Pazar günü ile çakışmaktadır. Mahkemece bu konuda da denetime elverişli bilirkişi ra­poru alınarak sonuca gidilmelidir”[3]. Aynı şekilde, ulusal bayram ve tatil günlerinden birinin çalışılmayan cumar­tesi gününe rastlaması halinde de “bunun tamamen bir takvim rastlan­tısı ol­duğu” kabul edilmiş; ayrıca bir ücret ödenmesine gerek görülmemiştir. An­cak, ulusal bayram ve genel tatil gününe rastlayan hafta tatili veya çalışıl­ma­yan Cumartesi günü işyerine giderek “çalışan işçiye”, haftalık 45 saatlik nor­mal iş süresinin üstünde yapılan bu çalışması “fazla çalışma” sayılarak ücreti %50 artırımlı ödenmesi gerekir. Bir başka deyişle, hafta tatili (Pazar) çalış­malarında olduğu gibi, işçi rastlantılı (geçişmeli) bu günlerde çalışması kar­şılığı bir günlük tatil ücretine ek olarak bir buçuk günlük “hafta tatilinde ça­lışma ücreti” ile birlikte toplam iki buçuk günlük ücrete hak kazanır.

Sonuç olarak, ulusal bayram ve genel tatil günlerinden birinin “hafta tatiline” (örneğin Pazar gününe) “rastlaması” ha­linde, “sadece bir tatil günü ücretinin” verilmesi gerekir. Bir başka deyişle, hafta tatili (Pazar) çalış­malarında olduğu gibi, işçi rastlantılı (geçişmeli) bu günlerde çalışması kar­şılığı bir günlük tatil ücretine ek olarak bir buçuk günlük “hafta tatilinde ça­lışma ücreti” ile birlikte toplam iki buçuk günlük ücrete hak kazanır. Örneğin günlük ücreti 300 TL olan işçi, pazar gününe rastlayan 19 Mayıs genel tatil gününde çalıştırılmışsa, 300+300+150= 750 TL ücrete hak kazanacaktır.

 [1] Y9HD.29.6.2015 T., E.2014/10479, K.2015/23366; GÜNAY, İlhan, İş Kanunu 2, m.41, s.1708; Y9HD.08.06.2020, E.2017/15673, K.2020/4921 Legalbank.

[2] Y9HD.25.5.2015 T., E.2015/1187, K.2015/18710; GÜNAY, İlhan,  İş Kanunu 2, m 41, s.1710; Y9HD.08.06.2020, E.2017/15673, K.2020/4921 Legalbank.

[3] Y9HD.16.06.2020 T., E.2017/15912, K.2020/5760 Legalbank.